روی در رویِ هم، ازخاطرِ هم، دور اما

چشم درچشم هم و بر غمِ هم، کور اما

هرکه در فکرِخود و کارِخود و بارِخودیم

همچو دیوار، که برپا شده، مجبور اما

خالی از عشق، پر از حسرت و دلتنگی و درد

خنده گه گاه بلب ،بی دلِ مسرور اما

غافل از باورِ حوّا، پیِ یک لقمه یِ نان

سجده آریم به هر آدمِ مغروراما

دارم از عشق غزل پشتِ غزل میبافم

عسلی نیست دراین غمزده زنبور اما

.

.

م. زکی زاده